Bir ‘itiraz dili’ geliştirme çabası
Dürüst davranalım: Dergide en çok Enes Malikoğlu’nun ‘İtirazlar’ şiirini sevdim. Yine bir şiiri insanca sevmenin heyecanı içindeyim. Yeterli bulmuyorum bu sevinci, ki bu, Nurullah Ataç’ın öznel-izlenimci beğenisini anımsatsa da Eliot gibi düşünürüm bu konuda: ‘Bir şiir karşısında heyecan duyuyorsak o şiir anlamlıdır’ der, şiir ve anlam sorunsalını tartıştığı bir yazıda. Eliot’a kulak verirsek gerekçelerimiz de var demektir: Yeni bir itiraz dili geliştirme arayışı ve çabası içinde Malikoğlu. ‘İtirazlar’ devrimci bir öze sahip bir şiir. Tekinsiz ve sakınımsız duruşun şiiri. Şunu da söylemekte fayda görüyorum: Ataç gibi öğüt vermeken yana değilim ancak İtirazlar geniş boyutlu yoğun bir atmosfere sahip bir şiir de olabilirdi pekala. O yüzden sevincimi yeterli bulmadım. ‘Önemse oğlum, şah damarından/uzaklara mevzilenen halkı!’ veya ‘Reklamcı olmayanı solcu/saymıyorlar bu ülkede/Çık dışarı Hikmet Kıvılcımlı/Önün arkan sağın solun sobe.’ Bu mısralarda durdum. Bu şiir Türkiye’yi eksen alan kaplamlı uzun bir şiir anlayışıyla da yazılabilirdi diye düşündüm. İtirazlar eleştirel bir şiir. Umarız ki nefesli olur.
MUSTAFA CELEP- http://poetikhaber.wordpress.com/2010/10/10/elestirel-deginiler-2/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder